امام خمینی (ره)

در قرائت قرآن کریم مطلوب آن است که در قلب، صورت باطنی آن نقش بندد و اوامر و نواهی آن تاثیر کند و دعوت های آن جای گزین شود و از نظر عرفا این غایت حاصل نمی شود، مگر آن که آداب تلاوت لحاظ شود و توسط قاری رعایت گردد

اگر درباره آرا و اندیشه ها وبیاناتی که یادگار امام با دقت و وسواس و نکته سنجی فرموده اند، تأمل کافی شود، در می یابیم که مرحوم حاج سید احمد خمینی، هم به عصر و روزگار خود توجه داشته اند و هم برای آینده راه حل دارند:

تکوین مشروعیت پایدار سیاسی در سدۀ معاصر، از مسألی بوده که رژیم های حاکم همراه با آن به مثابه یک معضل اساسی، دست به گریبان بوده اند و اگر در سال هایی محدود، این امر به صورت نسبی تحقق می یافت، با گذر ایام دوباره به مثابه امری پرمسأله و گاه بحرانی پدیدار می گردید

در سفری که برای تهیه این شماره شاهد یاران به شیراز داشتیم، اگرچه مجموعه ای نفیس از رشادتها و مبارزات، اندیشه ها و سلوک آن شهید در مقابلمان قرار گرفت، اما یکی از اصلی ترین موارد مورد تاکید همگان، اطاعت پذیری ایشان از رهبری بود

شکست ایران در جنگ های ایران و روس به انعقاد قراردادی منتهی شد که گنجاندن امتیاز حق قضاوت کنسولی (کاپیتولاسیون) را در پیداشت

از نگاه امام خمینی دین اسلام، برنامه الهی جامعی است که سعادت دنیوی و اخروی تمام بشر را در حوزه حیات اجتماعی و خصوصی تحقق می بخشد

در دهمین سال سلطنت مظفرالدین شاه قاجار، نهضت ضد استبدادی موجود در ایران با حمایت اکثریت طبقات اجتماعی جامعه به پیروزی رسیده و توانست نظام ریشه دار کهن و مبتنی بر اراده فردی را به نظام سیاسی نوینی مبدل سازد

حج، چشمه خروشان معارف اسلامی است که جامعه اسلامی را از سراسر جهان، برای بازتولید عملی توحید، جمع می کند تا شکوهی دوباره از اسلام را به جهانیان نشان دهد

قدرت، از مفاهیم اصلی علم سیاست و به معنای توانایی دارنده ی آن برای واداشتن دیگران به تسلیم در برابر خواست خود به هر شکل است. اما حاکمیت ها و جوامع عصر حاضر تلاش دارند به جای تأثیر گذاری از راه ارعاب، تهدید وخشونت، از راه ایجاد جذابیتهای فرهنگی و اقتصادی به نفوذ ارزش های خود در دیگر جوامع اقدام کنند.

در سال های اخیر، مفهوم سرمایه اجتماعی، یکی از رایج ترین واژه هایی است که از علوم اجتماعی وارد ادبیات حوزه های دیگر علمی و حتی زبان عمومی شده است. با این همه هر چند «سرمایه ی اجتماعی» واژه و اصطلاحی نو و جدید است، اما معنا و مفهوم مستتر در آن جدید نیست و به آرای پیشکسوتان جامعه شناسی مانند امیل دورکیم، کارل مارکس و گئورک زمیل برمی گردد.